முட்டிமோதி
தவறிவிழுந்து
சறுக்கிச் சரிந்து..
காயங்களைத் தேடிவிடாதே மாமோய்...
என் மெய் பதறிப்போகும்
உள்ளமும் உதறி உதறிக் கதறும்
பார்த்து நடடா...
பள்ளங்கள்
குழிகள்
கற்கள்
புதர்களென...
வழிகளில் கட்டாயம் இருக்கும் பூமலர்போல்
விழித்தே இரு..
கனிவாழைத் தோல்களில் உன்னடி படாமல்..
உன் கண்மணியில் கவனம்வைத்து
மடல்வாழை விரிந்திருக்கு மாமனே..
உன் காயத்துக்கு மருந்தாக...!!