அதோ பார்..
ஓரு பருத்தி அடக்கி வைத்த
சிரிப்பை
அடைகாக்கமுடியாமல்..
வெடித்துப் பறக்கிறது..
துருத்திய நம் பிரியத்தில்
வெட்கப்பட்டு..
உனக்கு வேட்டி நெய்யப்
போகிறதாம்.....
ஒட்டுக்கேட்ட
பட்டுப்பூச்சிகூட..
ஒட்டிய நம் சம்பாஷணையின்
இழையால்..
உதவிசெய்ய எண்ணி..
துரிதமாகச் செல்கிறது!
செயல்பாட்டுக்கு...
தன் உயிரைக் கொடுத்து ...
என்மேல் உடுத்தி...
உயிரான....
உன்னை நம்பி..
என்னை ஒப்படைக்க!
No comments:
Post a Comment